Een behandeling bij een kind met kanker is niet vanzelfsprekend. Welke behandeling gekozen wordt ligt aan veel verschillende dingen. Dat is een lastige beslissing voor zowel de arts als de ouders. Zeker wanneer de diagnose net is gesteld is het spannend of en hoe de behandeling aan gaat slaan. Maar ook elke keer daarna is het opnieuw spannend.

De behandeling zelf maakt het kind erg ziek, zwak en het gedrag veranderd vaak negatief. Om een goede balans te vinden tussen een behandeling die sterk genoeg is, maar het kind niet teveel negatief benadeeld is erg lastig. Dit is elke keer weer een moeilijke afweging. Iedereen wil graag dat het kind kankervrij wordt, maar helaas is dat niet in alle gevallen mogelijk.

Ook kan het zijn dat het kind minder of niet reageert op de behandeling, het beoogde resultaat wordt niet behaald. Wat moet er op zo’n moment gebeuren? De huidige behandeling voorzetten, de huidige behandeling ophogen, een andere behandeling starten of de behandeling staken. Dat laatste is uiteraard een ontzettend moeilijke beslissing.

‘Het is moeilijker om een kind en de ouders te vertellen dat het kind uitbehandeld is dan om te vertellen dat het kind kanker heeft.’ Aldus een kinderoncoloog.